کلاس های آدرس دهی IP:
آدرس های IP از نوع Unicast را کلاس های آدرس دهی خاصی تعریف می نماید که از آنان به منظور ایجاد شبکه ها با ابعاد و اندازه های متفاوت استفاده می گردد (توانائی تعریف مناسب شبکه ها). اهداف اولیه طراحی کلاس های آدرس دهی، نیز به خواسته های زیر بود:
ایجاد تعدادی اندک از شبکه های وسیع (شبکه هایی با تعداد زیادی از گره ها)
ایجاد تعدادی متوسط از شبکه هایی با ابعاد متوسط (نه خیلی زیاد و نه خیلی کم)
ایجاد تعدادی زیاد از شبکه های کوچک
برای تامین اهداف فوق ، کلاس های متفاوت آدرس دهی ایجاد گردید. بدین ترتیب، زیر شاخه (نوع) یک آدرس سی و دو بیتی IP از طریق تنظیم بیت های با ارزش بالا مشخص و سایر بیت های باقیمانده به دو بخش مشخصه شبکه و مشخصه میزبان، تقسیم می گردند.
کلاس A:
آدرس های کلاس A، برای شبکه هایی که دارای تعداد بسیار زیادی میزبان می باشند، طراحی شده است (ایجاد تعدادی اندک از شبکه هایی که دارای میزبانان زیادی می باشند). بیت با ارزش بالا مقدار صفر را دارا خواهد بود . اولین گروه هشتگانه ( اولین octet )، بعنوان مشخصه شبکه و آخرین بیست و چهار بیت (سه octet بعد) بعنوان مشخصه میزبان تعریف می گردد . شکل زیر ساختار آدرس های کلاس A را نشان می دهد.
کلاس B:
آدرس های کلاس B، برای شبکه هایی با ابعاد متوسط که دارای تعداد متوسطی (نه خیلی زیاد و نه خیلی کم) از میزبانان می باشند، طراحی شده است (ایجاد تعدادی متوسط از شبکه هایی که دارای میزبانان متوسطی می باشند). دو بیت با ارزش بالا، دارای مقدار 10 می باشد. اولین شانزده بیت (دو octet اولیه) بعنوان مشخصه شبکه و آخرین شانزده بیت (دوoctet آخر) بعنوان مشخصه میزبان در نظر گرفته می شوند. شکل زیر ساختار آدرس های کلاسB را نشان می دهد.
کلاس C:
آدرس های کلاس C برای شبکه های کوچک که دارای تعداد اندکی از میزبانان می باشند، طراحی شده است. (ایجاد تعدادی زیادی از شبکه هایی که دارای میزبانان اندکی می باشند). سه بیت با ارزش بالا، دارای مقدار 110 می باشد. اولین بیست و چهار بیت (سه octet اولیه) بعنوان مشخصه شبکه و هشت بیت آخر (آخرین Octet) بعنوان مشخصه میزبان در نظر گرفته می شوند. شکل زیر ساختار آدرس های کلاس C را نشان می دهد.
کلاس های آدرس دهی اضافه:
علاوه بر کلاس های آدرس دهی B ,A و C، با توجه به ضرورت های مربوطه کلاس D و E، نیز تعریف شده اند.
کلاس D:
آدرس های کلاس D بمنظور Multicast طراحی شده اند. چهار بیت با ارزش بالا، دارای مقدار 1110 می باشد، بیست و هشت و بیت بعد بمنظور آدرس های multicast در نظر گرفته شده است.
کلاس E:
آدرس های کلاس E، آدرس های رزو شده برای استفاده آتی می باشند. پنج بیت با ارزش بالا، دارای مقدار 11110 می باشد.
قوانین مشخصه شبکه ( Network ID):
در زمان استفاده از مشخصه شبکه، قوانین زیر رعایت می گردد:
مشخصه شبکه نمی تواند با 127 بعنوان اولین Octet آغاز گردد . تمامی آدرس های IP:127.x.x.x، بعنوان آدرس های Loopback رزو شده می باشند.
تمامی بیت های مشخصه شبکه، نمی تواند ارزش یک را داشته باشد. مشخصه های شبکه که مقدار تمامی بیت های آن یک است، به منظور آدرس های Broadcast رزو شده اند.
تمامی بیت های مشخصه شبکه ، نمی تواند ارزش صفر را داشته باشد. مشخصه های شبکه که مقدار تمامی بیت های آن صفر است، یک میزبان بر روی شبکه محلی را مشخص می نمایند.
مشخصه شبکه درشبکه های مبتنی بر IP عمومی، می بایست منحصربه فرد باشد.
جدول زیر محدوده کلاس های آدرس دهی برای مشخصه شبکه را نشان می دهد.
| کلاس | اولین مشخصه شبکه | آخرین مشخصه شبکه | تعداد شبکه ها |
| A | 1.0.0.0 | 126.0.0.0 | 162 |
| B | 128.0.0.0 | 191.255.0.0 | 16,384 |
| C | 192.0.0.0 | 223.255.255.0 | 2,097,152 |
قوانین مشخصه های میزبان (Host ID):
در زمان استفاده از مشخصه میزبان ،قوانین زیر رعایت می گردد:
تمامی بیت های مشخصه میزبان، نمی تواند ارزش یک را داشته باشد. مشخصه های میزبان که مقدار تمامی بیت های آن یک است، برای آدرس های Broadcast رزو شده اند.
تمامی بیت های مشخصه میزبان، نمی تواند ارزش صفر را داشته باشد. مشخصه های میزبان که مقدار تمامی بیت های آن صفر است، برای ارائه IP مربوط به مشخصه های شبکه، رزو شده اند.
مشخصه میزبان می بایست در شبکه، منحصر به فرد باشد.
جدول زیر محدوده کلاس های آدرس دهی برای مشخصه میزبان را نشان می دهد.
| کلاس | اولین مشخصه میزبان | آخرین مشخصه میزبان | تعداد میزبانان |
| A | w.0.0.1 | w.255.255.254 | 162,777,214 |
| B | w.x.0.1 | w.x.255.254 | 65,534 |
| C | w.x.y.1 | w.x.y.254 | 254 |
